Teatre en occitan

Ja n’avètz vist un, vosauts, d’engoladolha ? Mmm ? E la pintura al burre, solide que l’avètz aventurada ? Non ? Eee, digatz, al mens, n’avètz un cò vòstre de comptagota de Besançon ? Tanpauc ? Lèu me diretz que jamai avètz pas remirada la Limanda-de-Nèu lisar long d’un penjal al còr de l’ivèrn ! Bon, rai… Mas, totun, vos agrada çò absurd ? Encara mai amb lo pecic plan sentit d’èime que desliura un sorire, que desencadena en tantarra un rire franc ? Que si, o sabètz ben, lo « de bon còr », pauròt presonièr del nòstre seriós dramatic quotidian – qu’a lo manténer, aqueste, nos i esperforçam tant e mai. E ben va plan, sètz madurs pels Diablògues ! Qu’es aquò, qu’es aquò ? Son de scenetas que las escriguèt lo paure Roland Dubillard (dramaturg, poèta, escrivan, comedian, qué te sabi encara) e que lo Cristian Andrieu nos en prepausa la siá version occitana (amb una causida de traduccion que fa gaug, d’ont mai qu’afavorís sens retenguda lo « biais » occitan). Sèm trigossats sens cap de faiçons per de camins bestòrts, que totes menan a l’imaginari aimablament trufarèl del mèstre ès folastradas. O ai mençonat : fan sorire, amai rire… e puèi pausan question. Se trapariá pas exactament ont sèm acostumats a l’anar cercar, l’absurditat ? Tanplan benlèu que l’avèm jol nas de contunh, a bèls uèlhs vesents, jos una forma que crentam de la conéisser ? Òc-ben òc-ben, d’acòrdi, vos daissi estar. Es lo quite dramaturg que s’encarga de baissar la cortina : « Sètz vos que las devètz comptar, las gotas. Lo comptagotas, el, compta pas res ». CQCD. Publicat dins Lo Diari n°69 - JFP