'Na lonja lonja via

E l'ivern siguet aquí coma lo faucon per esfredar las surilhs pel país, coma lo lop per eissajar la relha de sos enemics. Coma un pòrtabala menet tots sos abits blancs e sas dentelas e los eschampilhet pertot en far lo torn, per las ribas brodosas de las trenchadas, per las rotas esbolhadas, per lo rastolh lonhdan de las estiadas, menet sas istòrias de giure e de ròla dins de peritas pòchas sens cap de chaença, dins las rimadas de la terra, essatget d'èsser pus gente que la prima, vestissent de belas ropas blanchas e luquetantas los aubres que semblavon de dròllas, ondret tendrament d'una daurada murtriera la beutat de tota causa, las flors sauvatjas del semetial sautant coratjosament quauquas bandieras nècias de roge e de rosse. D'un còp de tron e sens un marmus faguet se'n tornar la saba dins chada causa verda que demorava apres la lonja destruccion daus òrnes en guerra.